دلواپـس

نیاز چندانی به فکر کردن ندارد. آهویی که با دم شیر بازی می کند شاید برای لحظه ای شیر را آزار داده باشد اما خطر اصلی متوجه خود اوست. یک زن، با جلب توجه مردان درواقع خود را به دام هوسبازان می اندازد. آمارها نیز نشان می دهد اکثر زنان، دختران و کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند پوشش مناسبی نداشته اند.

بنابراین، از نقطه نظر نگارنده، حجاب پیش از آنکه یک تکلیف برای زنان باشد، حقی است که خداوند به آنها داده تا بوسیله ی آن حضوری بدون تشویش و نگرانی در اجتماع داشته باشند. البته بدیهی است تضمین کننده ی آرامش زنان، پایبندی مردان به تکلیف خود یعنی حفظ نگاه است.

این نگرش فقط مختص جوامع اسلامی که معتقد به حجابند نیست. در کشورهای غربی نیز عده ی کثیری از اندیشمندان، تحلیلگران مسائل اجتماعی و مردم معتقدند در درصدی از آمار تجاوز و آزار و اذیت های خیابانی، قربانی نیز تا حدودی مقصر است. در امریکا اصطلاحی با این عنوان رایج است: "they ask for it!". معنای این اصطلاح آن است که "کسی که تحریک کننده لباس می پوشد، (با نحوه ی لباس پوشیدنش) درخواست می کند که به من با چشم شهوت و سکس نگاه کنید."

این را نه زنان مذهبی یک جامعه ی مسلمان بر زبان رانده اند و نه اولیاء مذهبی مسجد و کلیسا! این اعتقاد حداقل 50% از زنان امریکایی است، جایی که رعایت پوشش مناسب، قانونی اجباری محسوب نمی شود!

یک زن امریکایی که علاقه ای ندارد مورد اذیت و آزار قرار گیرد شاید حد حجاب اسلامی را رعایت نکند اما لباسهای چسبان و نازک و لباسهایی که قسمتهایی از بدن را به نمایش می گذارند بر تن نمی کند زیرا معتقد است اینگونه لباس پوشیدن، پیامِ "من خودم طالب سکس هستم" را منتقل می کند.

به آماری در این زمینه توجه کنید:

طبق یک نظزسنجی از هر 10 زن امریکایی، یک نفر معتقد است رقص تحریک آمیز، تماس بدنی خفیف با فرد مقابل، و پوشیدن لباسهایی که بخشی از بدن را به نمایش می گذارند فرد قربانی را تا حدودی در جرم شریک میسازد.
در این نظر سنجی که از 1000 زن بالغ به عمل آمد، 54% معتقدند قربانی تجاوز -به شرط پوشیدن لباس تحریک آمیز- در انجام جرم مسئول است.
24% دیگر معتقد بودند پوشیدن دامن کوتاه، پذیرفتن پیشنهاد نوشیدن مشروب، و آغاز صحبت کردن با فرد متجاوز (احتمالا منظور سخنان تحریک کننده است) فرد را در جنایت علیه خودش سهیم می کند.
یک پنجم معتقدند زنانی که با پای خود به خانه ی متجاوز رفته اند نیز تا حدودی مقصر هستند. 13% معتقدند کسی که با حالتی تحریک کننده در مقابل متجاوز رقصیده است و یا اصطلاحا اهل لاس زدن است باید عواقب کار خود (یعنی تجاوز) را بپذیرد.

متاسفانه معمولا خود زنانی که با رفتار خود، خود را در معرض خطر قرار داده اند به دلیل علم به قصور خود، از گزارش به پلیس خودداری می کند. این آمار در امریکا 42% از کل زنانی است که قربانی تجاوز می شوند.

اعتقاد دیگری که در بین مخالفین حجاب وجود دارد این است: اگر حجاب بازدارنده است، چرا در مجامع غربی که حجابی وجود ندارد آزادی و راحتی بیشتر و آزار و اذیت های کمتری وجود دارد؟

پیش از ارائه ی پاسخ، با آمار ثابت می کنیم این تصور در خصوص کشورهای بی بند و بار تا چه حد پوچ و باطل است:

1. سایت ریپ کریسیس در آمار منتشره ی سال 2013 از وزارت دادگستری انگلستان می نویسد هر سال در انگلیس و ولز 85000 زن مورد تجاوز به عنف قرار می گیرند. در کشوری که روابط جنسی آزاد است، تجاوز در این سطح عجیب نیست؟!
2. علاوه بر آن سالانه 400000 زن مورد اذیت و آزار جنسی قرار می گیرند. سوال خود را دوباره تکرار می کنم: در جایی که محدودیت روابط جنسی بی معنی است، آزار و اذیت چه معنایی دارد؟
3. از هر 5 زن انگلیسی (16 تا 59 ساله) یک نفر حداقل یک بار از سن 16 سالگی خشونت جنسی را تجربه کرده است. مدعیان آسایش زنان در غرب و افرادی که حجاب را مقصر می دانند پاسخ بدهند: جایی که منعی برای روابط جنسی وجود ندارد این آمار به چه معناست؟
   

در ادامه توجه آن دسته از افرادی که تصور می کنند عامل اصلی فساد در جامعه، رعایت حجاب است را به گوشه ی کوچکی از تجربیات زنان امریکایی و اروپایی که مورد آزار قرار گرفته اند جلب می کنم:

• "در پیاده روی خیابان در حال راه رفتن بودم که حضور چند مرد را پشت سرم حس کردم. آنها به راحتی می توانستند از کنار من رد شوند اما این کار را نکردند. یکی از آنها ناگهان من را متوقف کرد و ..." (این زن شلوار جین چسبان پوشیده بود)
• "18 ساله بودم و اولین روزی بود که در محل کار خودم در یک مکان عمومی حاضر میشدم (پیشخدمت). یک مرد جلوی چشم همه در یک آن، پیراهن من را بالا زد و ... . به قدری خجالت کشیدم که برای همیشه آن محل را ترک کردم و کارم را از دست دادم"
• "در حال رقص در یک فستیوال بودم که ناگهان یک مرد جوان از پشت سر ...م را لمس کرد. همه آن اتفاق را دیدند"
• "زمانی که من و خواهرم 8 و 9 ساله بودیم در یک سرسره ی آبی مورد آزار یک مرد قرار گرفتیم. خجالت کشیدیم به مادر و پدر چیزی بگوییم"
• "دو مرتبه در یک "بار" (محلی برای نوشیدن مشروب) این اتفاق برای من افتاد که یک نفر از پشت سر بدن من را لمس کرد. هر دو بار به قدری مضطرب و خجالت زده شدم که ترجیح دادم به خانه برگردم"

ایها فقط تعداد بسیار بسیار اندکی از صدها نامه ای است که به هافینگتون پست ارسال شده بود. تکان دهنده تر از متن نامه ها، تکرار و وفور این وقایع است. سال گذشته نویسنده ی مطلب مذکور، در توئیتر از زنان می خواهد از تعداد و تکرار اتفاقاتی که برایشان رخ داده است نیز سخن بگویند. پاسخ زنان تاسف بار بود:

• حداقل یک بار در هفته و معمولا لمس س...ه ها، ب...ن و ران ها.
• بارها در طول سال توسط رهگذران و حتی مدیرم در محل کار
• هر ماه و به وفور

این اتفاقی نیست که یک بار در طول زندگی یک زن اتفاق بیفتد بلکه واقعه ای است که در جوامع غربی تبدیل به یک اپیدمی شده است، به طوریکه از چند سال پیش ماموران پلیس در اماکن عمومی -برخی ایالت های امریکا- نظیر پارک ها به زنانی با دامن کوتاه یا لباسهایی که سینه، کمر و شکم را به نمایش می گذارند تذکر میدهند لباس مناسب تر بپوشند تا مورد سوء استفاده و آزار قرار نگیرند.

دین اسلام صدها سال پیش به زنان تذکر داد به خاطر امنیت خودشان از جلب توجه مردان خودداری کنند و اکنون انسان مدرن که ادعای علم و دانش دارد و اسلام را دینی کهنه می پندارد تازه و کم کم به این حقیقت میرسد که حجاب پیش از آنکه یک تکلیف باشد، یک حق قطعی است.

منابع